ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΜΠΑΤΖΕΛΗ,

ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΜΠΑΤΖΕΛΗ,
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΩΝ,
ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Αν για κάθε χώρα το πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης αποτελεί ένα απλό σχέδιο για την εθνική οικονομία και για τον Υπουργό Οικονομικών, για μας το πρόγραμμα αυτό πρέπει να αποτελέσει μία απαραβίαστη κοινωνική συμφωνία και μία συμφωνία διαθεσμική.
Κι αυτό διότι η κακοδιαχείριση της ελληνικής οικονομίας από την προηγούμενη Κυβέρνηση, μας υποχρεώνει σήμερα να περάσουμε σε μία άλλου τύπου πολιτική δέσμευση έναντι του ελληνικού λαού για να φέρουμε πάλι μπροστά τη δημοσιονομική σταθερότητα, αλλά και την ανάπτυξη δια μέσου ενός οδικού χάρτη, όπως τον παρουσίασε και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου.
Πρέπει να καταλάβουμε και να πιστέψουμε όλοι μας, ότι αυτό το πρόγραμμα όπως δημιουργήθηκε, όπως σχηματοποιήθηκε μέσα από τη συνεργασία όλων των Υπουργείων μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα μίας άλλης οικονομικής διαχείρισης του κράτους αλλά και νέων αναπτυξιακών στόχων.
Και εδώ θα ήθελα να επισημάνω ότι πέραν της εσωτερικής δέσμευσης την οποία πρέπει να έχουμε όλοι μας, θεωρώ ότι η αξιοπιστία αυτού του προγράμματος απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα μας δώσει τη δυνατότητα και μίας γενικότερης διαπραγμάτευσης. Για να κάνουμε την αλλαγή της λειτουργίας και φιλοσοφίας της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Σύμφωνο Σταθερότητας, όπου Πρόεδρε και εσείς επανειλημμένως έχετε τονίσει, ότι είναι «ασύμβατο» με την πορεία ανάπτυξης και εξόδου από την κρίση της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Έχοντας όμως ένα ισχυρό όπλο της σωστής διαχείρισης σε εθνικό επίπεδο νομίζω και είμαι απόλυτα βέβαιη ότι θα ισχυροποιηθεί και ο πολιτικός σας λόγος, έτσι ώστε να επέλθει μία διαφορετική προσέγγιση.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι η αγροτική οικονομία και το αγροτικό εισόδημα τα τελευταία χρόνια συρρικνώθηκε, μεταξύ των οποίων και το εισόδημα των αγροτών έχει, θα έλεγα, σε πολλές περιπτώσεις καταρρεύσει, θα ήθελα να επισημάνω τις βασικότερες τροποποιήσεις και τις θεσμικές αλλαγές τις οποίες θα κάνουμε, αλλά και τις πολιτικές σε επίπεδο δομών παραγωγής, εμπορίου, αλλά και πάνω απ’ όλα στον τρόπο λειτουργίας του ίδιου του αγροτικού κινήματος.
Πρώτον, θα επαναξιολογήσουμε το πρόγραμμα «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ» όπου σε συνεργασία με το πρόγραμμα Ανάπτυξης γενικότερα, το ΕΣΠΑ, θα δημιουργήσουμε μια άλλη ανακατανομή πόρων, ώστε να ενισχύσουμε τους νέους αγρότες και να δημιουργήσουμε περισσότερα πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα στην ανταγωνιστικότητα της αγροτικής οικονομίας.
Δεύτερον, θα προχωρήσουμε σε αναδιάρθρωση των υπηρεσιών του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, το οποίο βρίσκεται διάσπαρτο ανά την περιφέρεια χωρίς να είναι γνωστή η δυνατότητα και να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα αυτού του μηχανισμού.
Και τρίτον, θα προχωρήσουμε στη διοικητικής συνένωση των εποπτευόμενων οργανισμών, οι οποίοι αυτή τη στιγμή καρκινοβατούν τόσο από έλλειψη πολιτικής, αλλά και λόγω έλλειψης σωστής οργάνωσης.
Εδώ θα ήθελα να πω, ότι πέρα των ζητημάτων των διαρθρωτικών παρεμβάσεων, όπου θα επαναξιολογηθούν τα μεγάλα έργα σε σύμφωνη γνώμη και συνεργασία με τον κ. Ρέππα, θα πρέπει τα μεγάλα έργα να έχουν ένα κοινό πλαίσιο τόσο σε ζητήματα αναδασμού, όσο και διαχωρισμού μελετών και κατασκευών. Αυτά θα τα συζητήσουμε και θα τα αξιολογήσουμε για να τα περάσουμε σε ζητήματα πολιτικής και ανταγωνιστικότητας της ίδιας της οικονομίας.
Εκτός αυτών όμως:
Πρώτον, δημιουργούμε μια άλλη πολιτική ασφάλισης της παραγωγής, έτσι ώστε ο ΕΛΓΑ να μην καταχρεώνεται και να ζημιώνει το δημόσιο.
Δεύτερον, θα προχωρήσουμε σε πολιτικές διαχείρισης της γεωργικής γης έτσι ώστε να αποσαφηνίζεται το που είναι η αγροτική γη και πως διαχειρίζεται και εφαρμόζουμε τις κοινοτικές και εθνικές πολιτικές.
Τρίτον, στην οργάνωση του τομέα των εισροών της αγροτικής πολιτικής, όπου μέχρι τώρα δημιουργεί τον μεγάλο πόνο και κόστος στο αγροτικό εισόδημα.
Τέταρτον, στα ζητήματα των τροφίμων σε συνεργασία με το Υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, θα φροντίσουμε να υπάρχει επισήμανση των προϊόντων και να μειωθεί σταδιακά το κόστος. Η τιμή τους στον καταναλωτή να επιφέρει μεγαλύτερο εισόδημα στον παραγωγό.
Και τέλος, προχωράμε σε ζητήματα συγκέντρωσης της παραγωγής, έτσι ώστε ο παραγωγός και οι Οργανώσεις να μπορούν να διαπραγματεύονται καλύτερο εισόδημα και εμπορικές τιμές.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω το εξής: όσο κι αν φαίνεται περίεργο, είναι όμως αληθινό. Ο εθνικός προϋπολογισμός ετησίως πληρώνει από ποινές κακής διαχείρισης της αγροτικής οικονομίας, από όπου κι αν προέρχεται, περίπου 250 εκ. ευρώ.
Θα προτιμούσαμε να διαχειριστούμε σωστά τα χρήματα αυτά. Δεν θα επιθυμούσα να μας τα «πάρει» ο κ. Παπακωνσταντίνου, αλλά να δοθούν ανακυκλούμενα στην ίδια την ελληνική αγροτική οικονομία που τα έχει πραγματικά ανάγκη. Σας ευχαριστώ πολύ.