«Βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη φάση του πολιτικού διαλόγου εντός και εκτός Ελλάδας όπου σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποπροσανατολισθεί ο στόχος της μείωσης των ελλειμμάτων, ο οποίος θα συμβάλει στη μείωση της σπατάλης στο δημόσιο ταμείο και σε μεταφορά πόρων στον ιδιωτικό τομέα, στην απασχόληση και την ανάπτυξη», τόνισε η Βουλευτής Φθιώτιδας Κατερίνα Μπατζελή σε συνέντευξή της στο Ρ/Σ ΝΕΤ 105,8 και στο δημοσιογράφο Άγγελο Κωβαίο.
Η κ. Μπατζελή επισήμανε ότι η ουσιαστική πολιτική και κοινωνική συναίνεση θα επέλθει μέσα από την αναγνώριση και κατανόηση του ιστορικού των ελλειμμάτων μας, τονίζοντας ότι το μεγάλο διακύβευμα για τη χώρα μας είναι η όσο το δυνατόν ταχύτερη υλοποίηση των αποφάσεων.
Αναφερόμενη στις αντιδράσεις της κοινωνίας, η πρ. Υπουργός δήλωσε ότι πρόκειται για ένα κίνημα με νέα μέσα και σε ένα πολιτικό σύστημα που θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις ανάγκες και τους στόχους της νέας εποχής.
Παρατίθεται αναλυτικά η συνέντευξη της κ. Μπατζελή.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΩΒΑΙΟΣ: Καλημέρα κ. Μπατζελή. Επειδή έχετε και την ευρωπαϊκή εμπειρία από τη θητεία σας στην Ευρωβουλή, θα ήθελα την εκτίμησή σας για το σκηνικό που περιγράφεται. Τώρα φτάσαμε στον κ. Γιούνκερ, ένα κατεξοχήν πολιτικό πρόσωπο, να μιλά για πολιτική λύση περί τα τέλη του μηνός. Τι σημαίνει αυτό;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΑΤΖΕΛΗ: κ. Κωβαίε, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρώπη γενικότερα αναζητά και εκείνη το βηματισμό της για να βγει όχι μόνο από την κρίση, αλλά για να μπορέσει να ορθοποδήσει σε ένα καινούργιο οικονομικό σύστημα. Και αυτή η προσπάθειά της φαίνεται με πάρα πολύ σαφή τρόπο στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 25ης και 26ης Μαρτίου όπου τέθηκε το καινούργιο δημοσιονομικό και οικονομικό πλαίσιο.
Πρόκειται για μεγάλες αλλαγές στον τομέα της απασχόλησης, της φορολογικής πολιτικής και της ισχυροποίησης της ανταγωνιστικότητας του ευρώ. Ζητήματα τα οποία προσωπικά πιστεύω ότι είναι η ίδια πλευρά του ιδίου νομίσματος.
Συνεπώς μπροστά σε αυτό το νέο πλαίσιο η Ελλάδα πρέπει να βρει το βηματισμό της και να ενταχθεί, ασχέτως αν πολλά κόμματα μπορεί να διαφωνούν ως προς την προοπτική της Ευρώπης.
Πολύ περισσότερο η Ελλάδα η οποία έχει στην «πλάτη» της ελλείμματα της ίδιας της οικονομίας της, αλλά και ελλείμματα που δημιουργήθηκαν το τελευταίο χρονικό διάστημα από την τακτική των κερδοσκόπων. Αυτά είναι τα δεδομένα.
Συνεπώς το να μην αναγνωρίζουμε τα ελλείμματα μας, όπως συμβαίνει σήμερα τόσο από ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας όσο και από ένα κομμάτι του πολιτικού συστήματος, είναι ένα σημαντικό πολιτικό λάθος. Μόνο εάν αναγνωρίσουμε και κατανοήσουμε από πού έχουν προέλθει τα ελλείμματα μας, π.χ. από την κακοδιαχείριση στο δημόσιο τομέα, τις καθυστερήσεις της χώρας μας έναντι ευρωπαϊκών πολιτικών κτλ, μόνο τότε θα μπορεί να βρεθεί ουσιαστική πολιτική και κοινωνική συναίνεση.
Και ο κ. Γιούνκερ ο οποίος πολύ σωστά είπατε ότι είναι ένα πολιτικό πρόσωπο, δεν μπορεί να καταλάβει όπως και τα εθνικά κοινοβούλια και πολλοί πολιτικοί αρχηγοί, ότι αυτοί που μας δανείζουν έχουν βρει την πολιτική συναίνεση και εμείς που θα πάρουμε τα λεφτά δεν μπορούμε να συναινέσουμε στο πώς θα τα πάρουμε και θα τα διαχειριστούμε. Γι' αυτούς είναι πέρα και έξω μη αυτονόητο.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΩΒΑΙΟΣ: Πάντως εκεί υπάρχει ένα ζήτημα. Έτσι όπως το περιγράφετε είναι μια εξήγηση. Όμως εδώ υπάρχει μια κυβέρνηση που δεν έχει μια οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Το πρόβλημα σε ό,τι αφορά την Ευρώπη όπως μεταφέρεται σε εμάς είναι ότι αυτά που έχουν ψηφιστεί δεν προχωρούν. Εν πάσει περιπτώσει γιατί μπήκε η συναίνεση με αυτόν τον τρόπο στο τραπέζι, γιατί μπορεί να δημιουργεί και πρόβλημα που δεν υπήρχε.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Νομίζω ότι η λέξη συναίνεση και η διαδικασία εμπιστοσύνης, -διότι αυτό σημαίνει συναίνεση για τον Όλι Ρεν, για τον Γιούνκερ, κτλ, - είναι μια λέξη πολιτική, η οποία χρησιμοποιείται στην ευρωπαϊκή δημοκρατία, ιδίως στη Δυτική Ευρώπη στην καθημερινή τους ζωή. Δεν είναι κάτι που σοκάρει κανέναν.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΩΒΑΙΟΣ: Δηλαδή έχει άλλη έννοια εκεί και άλλη έννοια στην Ελλάδα;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Βεβαίως. Έχει την έννοια του συμβιβασμού. Διότι ο συμβιβασμός στην πολιτική ζωή σε επίπεδο π.χ. Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σημαίνει συναινετικές κυβερνήσεις.
Εμάς μας ξενίζει διότι για πρώτη φορά υποχρεωνόμαστε «βιαίως» να βάλουμε έναν όρο στην ελληνική δημοκρατία, του κοινοβουλίου μας κυρίως, όπου συναίνεση σημαίνει αποιδεολογικοποίηση των πολιτικών κομμάτων. Διότι έτσι το ταυτίζουμε. Όμως αυτή τη στιγμή τα ελλείμματα πρέπει να τα αποιδεολογικοποιήσουμε ως προς την αντιμετώπιση και ως προς την αποδοχή.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΩΒΑΙΟΣ: Συναίνεση όμως με όποια έννοια χρησιμοποιεί κάποιος αυτή τη λέξη, τουλάχιστον μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχει καταγραφεί. Οι στόχοι είναι κοινοί. Συμφωνείτε σε αυτό. Δεν έχω καταλάβει κάτι διαφορετικό.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Θα σας πω γιατί υπάρχει μια βασική διαφορά. Και αυτή έγκειται στο ότι η ΝΔ δε δέχεται το έλλειμμα το οποίο έχει δημιουργηθεί μετά τη διαπραγμάτευση με το μνημόνιο, το πρώτο. Διότι όταν ζητάει επαναδιαπραγμάτευση, σημαίνει ότι το έλλειμμα που έχει δημιουργηθεί, γιατί έχει επιβαρυνθεί, δεν το αποδέχεται. Δεν αποδέχεται πολύ περισσότερο ότι αυτό που δανειστήκαμε στην πρώτη δόση, τα 120 δισ. ευρώ είναι σε ονομαστική αξία ακριβώς το έλλειμμα που έκανε η ΝΔ στα πεντέμισι χρόνια διακυβέρνησής της.
Συνεπώς πρέπει να τελειώσει αυτή η «υποκρισία» από την ελληνική πολιτική σκηνή. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια «γελοιοποίηση»- ας μου επιτραπεί ο όρος- απέναντι στη διεθνή πολιτική σκηνή με το να μην αποδεχόμαστε τα ελλείμματά μας και να μην συμφωνούμε ως προς τον τρόπο κοινής διαχείρισης. Μπορώ να σας πω ότι διαφωνώ με κάποιες πολιτικές αντιμετώπισης. Όμως ο στόχος πρέπει να είναι ένας. Να βγούμε από την κρίση. Θα πρέπει μαζί με την κοινωνία και συνολικά να μην αποπροσανατολίσουμε ή να μην αποπροσανατολιστούμε από το στόχο μας αυτό.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΩΒΑΙΟΣ: κ. Μπατζελή ας το αποσαφηνίσουμε. Η ΝΔ διαφοροποιείται ως προς το φορολογικό κατά κύριο λόγο και δε διαφοροποιείται ως προς την ύπαρξη ελλειμμάτων. Και διαφοροποιείται και ως προς τη «συνταγή» λέγοντας ένα επιχείρημα ότι η ταμειακή αντίληψη που έχει εφαρμοστεί μέχρι σήμερα δεν έχει φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα . Η διαφοροποίηση είναι στο μείγμα πολιτικής που αρέσκεται να λέει ο Πρόεδρος της Ν.Δ. Πού η διαφορά λοιπόν;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Όταν π.χ. διαφοροποιείται ως προς τη φορολογική πολιτική στη συγκεκριμένη φάση σημαίνει ότι αυτά που θα μαζέψει το κράτος ως έσοδα θα είναι λιγότερα. Άρα δεν αποδέχεται το ύψος ή τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να διαχειριστεί το έλλειμμα. Εάν η ΝΔ βρει έναν άλλο τρόπο, ισόποσο ή ισοδύναμο που να μπορεί να καλύψει τους στόχους που έχουν τεθεί βάσει του χρονοδιαγράμματος της σύμβασης, -αν επιτύχουμε κάποια επιμήκυνση υλοποίησης του προγράμματος- αυτό αλλάζει, αλλά με τα συγκεκριμένα χρονικά όρια, όταν αλλάζεις το μέτρο είτε στο θέμα των αποκρατικοποιήσεων ή της φορολογικής πολιτικής δεν αναγνωρίζεις την ουσία ή ένα μέρος του ελλείμματος.
Οι καθηγητές, οικονομολόγοι, συνταγματολόγοι αυτό που κάνουν αυτή τη στιγμή κατά τη γνώμη μου δημιουργούν φυγόκεντρες πολιτικές και ιδεολογικές απόψεις οι οποίες όμως αποπροσανατολίζουν το οικονομικό σύστημα και την πολιτική διαβούλευση. Επαναλαμβάνω. Ο στόχος είναι ένας. Να πάρουμε ουσιαστικές αποφάσεις. Και ο κίνδυνος δεν είναι να τις πάρουμε, αλλά να μπορέσουμε να τις εφαρμόσουμε.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΩΒΑΙΟΣ: Πέρα από τις όποιες προσπάθειες αποπροσανατολισμού, η Κυβέρνηση έρχεται σήμερα, ένα χρόνο μετά την υπογραφή του Μνημονίου, και λέει ουσιαστικά στον κόσμο έρχομαι να σου ξαναπάρω χρήματα μισθωτές, συνταξιούχοι για να δούμε τι θα γίνει παρά πέρα. Και δεν ξέρουμε και τι θα γίνει. Και αυτό το εισπράττουμε ακόμη και από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Πόσο εύκολο είναι να πάρουμε αυτά τα μέτρα;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Η Κυβέρνηση ενώ είχε την ανοχή, την πολιτική και κοινωνική αντοχή στην αρχή της διακυβέρνησής της, είχε ένα σωστό πρόγραμμα για να κάνει διαρθρωτικές, αλλά και μνημονιακές αλλαγές. Δεν ακολούθησε όμως με σωστό βηματισμό και αποφασιστικότητα τα μέτρα τα οποία προτάθηκαν για να ψηφιστούν. Δεν μπορεί να συζητάμε ακόμη τις συγχωνεύσεις των οργανισμών, όσοι κι αν είναι αυτοί, όταν αυτές έπρεπε να έχουν γίνει την πρώτη χρονιά.
Θεωρώ ότι ήταν και παραμένει αυτονόητο και ζητούμενο η συρρίκνωση του λειτουργικού καταρχήν κόστους των οργανισμών. Οι μόνοι οργανισμοί που σαφώς έχουν «λυθεί» μέχρι σήμερα είναι το Αγροτικό Κανάλι και η Αγρογή. Με ό,τι πολιτικό ρίσκο έπαιρνε η τότε πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΑΤ, όταν στην Αγρογή διορίστηκαν με κριτήρια πολιτικά και το Αγροτικό Κανάλι απασχολούσε 70 με 100 δημοσιογράφους. Καταλαβαίνετε επικοινωνιακά τι πρόβλημα είχαμε. Όσον αφορά τους οργανισμούς για τα τρόφιμα, υπάρχουν 8 οργανισμοί και πέντε υπουργεία τα οποία είναι συνυπεύθυνα. Έτσι δεν μπορεί να γίνει πολιτική. Το ίδιο και στον τουρισμό. Αυτά έπρεπε να έχουν γίνει. Και τώρα έρχεται η κοινωνία και σου λέει αυτά μου είχες πει ότι θα γίνουν. Έτσι όμως δεν καλύπτεις τα ελλείμματά σου. Οι πολιτικές μας αυτές έχουν κόστος στην επικοινωνιακή μας απήχηση προς την κοινωνία. Δεν πρέπει όμως σε καμία περίπτωση να φεύγουμε από το στόχο μας.
Είναι αλήθεια ότι έχουν γίνει λάθη και ότι καθυστερήσαμε. Ο στόχος όμως είναι ένας. Χωρίς το δάνειο των 100, των 200 δισ. δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε την κρίση και πρέπει να αποδεσμεύσουμε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα από την καθαρή δημοσιονομική του διαχείριση και να δώσουμε μια προοπτική.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΩΒΑΙΟΣ: Να δούμε και τι εξελίξεις θα έχουμε με τις αντιδράσεις του κόσμου..
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Ελπίζω ο Μάης του 68 να επαναληφθεί κάτω από άλλες συνθήκες με ένα σταθερό πολιτικό σύστημα.
Η κ. Μπατζελή επισήμανε ότι η ουσιαστική πολιτική και κοινωνική συναίνεση θα επέλθει μέσα από την αναγνώριση και κατανόηση του ιστορικού των ελλειμμάτων μας, τονίζοντας ότι το μεγάλο διακύβευμα για τη χώρα μας είναι η όσο το δυνατόν ταχύτερη υλοποίηση των αποφάσεων.
Αναφερόμενη στις αντιδράσεις της κοινωνίας, η πρ. Υπουργός δήλωσε ότι πρόκειται για ένα κίνημα με νέα μέσα και σε ένα πολιτικό σύστημα που θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις ανάγκες και τους στόχους της νέας εποχής.
Παρατίθεται αναλυτικά η συνέντευξη της κ. Μπατζελή.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΩΒΑΙΟΣ: Καλημέρα κ. Μπατζελή. Επειδή έχετε και την ευρωπαϊκή εμπειρία από τη θητεία σας στην Ευρωβουλή, θα ήθελα την εκτίμησή σας για το σκηνικό που περιγράφεται. Τώρα φτάσαμε στον κ. Γιούνκερ, ένα κατεξοχήν πολιτικό πρόσωπο, να μιλά για πολιτική λύση περί τα τέλη του μηνός. Τι σημαίνει αυτό;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΑΤΖΕΛΗ: κ. Κωβαίε, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρώπη γενικότερα αναζητά και εκείνη το βηματισμό της για να βγει όχι μόνο από την κρίση, αλλά για να μπορέσει να ορθοποδήσει σε ένα καινούργιο οικονομικό σύστημα. Και αυτή η προσπάθειά της φαίνεται με πάρα πολύ σαφή τρόπο στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 25ης και 26ης Μαρτίου όπου τέθηκε το καινούργιο δημοσιονομικό και οικονομικό πλαίσιο.
Πρόκειται για μεγάλες αλλαγές στον τομέα της απασχόλησης, της φορολογικής πολιτικής και της ισχυροποίησης της ανταγωνιστικότητας του ευρώ. Ζητήματα τα οποία προσωπικά πιστεύω ότι είναι η ίδια πλευρά του ιδίου νομίσματος.
Συνεπώς μπροστά σε αυτό το νέο πλαίσιο η Ελλάδα πρέπει να βρει το βηματισμό της και να ενταχθεί, ασχέτως αν πολλά κόμματα μπορεί να διαφωνούν ως προς την προοπτική της Ευρώπης.
Πολύ περισσότερο η Ελλάδα η οποία έχει στην «πλάτη» της ελλείμματα της ίδιας της οικονομίας της, αλλά και ελλείμματα που δημιουργήθηκαν το τελευταίο χρονικό διάστημα από την τακτική των κερδοσκόπων. Αυτά είναι τα δεδομένα.
Συνεπώς το να μην αναγνωρίζουμε τα ελλείμματα μας, όπως συμβαίνει σήμερα τόσο από ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας όσο και από ένα κομμάτι του πολιτικού συστήματος, είναι ένα σημαντικό πολιτικό λάθος. Μόνο εάν αναγνωρίσουμε και κατανοήσουμε από πού έχουν προέλθει τα ελλείμματα μας, π.χ. από την κακοδιαχείριση στο δημόσιο τομέα, τις καθυστερήσεις της χώρας μας έναντι ευρωπαϊκών πολιτικών κτλ, μόνο τότε θα μπορεί να βρεθεί ουσιαστική πολιτική και κοινωνική συναίνεση.
Και ο κ. Γιούνκερ ο οποίος πολύ σωστά είπατε ότι είναι ένα πολιτικό πρόσωπο, δεν μπορεί να καταλάβει όπως και τα εθνικά κοινοβούλια και πολλοί πολιτικοί αρχηγοί, ότι αυτοί που μας δανείζουν έχουν βρει την πολιτική συναίνεση και εμείς που θα πάρουμε τα λεφτά δεν μπορούμε να συναινέσουμε στο πώς θα τα πάρουμε και θα τα διαχειριστούμε. Γι' αυτούς είναι πέρα και έξω μη αυτονόητο.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΩΒΑΙΟΣ: Πάντως εκεί υπάρχει ένα ζήτημα. Έτσι όπως το περιγράφετε είναι μια εξήγηση. Όμως εδώ υπάρχει μια κυβέρνηση που δεν έχει μια οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Το πρόβλημα σε ό,τι αφορά την Ευρώπη όπως μεταφέρεται σε εμάς είναι ότι αυτά που έχουν ψηφιστεί δεν προχωρούν. Εν πάσει περιπτώσει γιατί μπήκε η συναίνεση με αυτόν τον τρόπο στο τραπέζι, γιατί μπορεί να δημιουργεί και πρόβλημα που δεν υπήρχε.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Νομίζω ότι η λέξη συναίνεση και η διαδικασία εμπιστοσύνης, -διότι αυτό σημαίνει συναίνεση για τον Όλι Ρεν, για τον Γιούνκερ, κτλ, - είναι μια λέξη πολιτική, η οποία χρησιμοποιείται στην ευρωπαϊκή δημοκρατία, ιδίως στη Δυτική Ευρώπη στην καθημερινή τους ζωή. Δεν είναι κάτι που σοκάρει κανέναν.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΩΒΑΙΟΣ: Δηλαδή έχει άλλη έννοια εκεί και άλλη έννοια στην Ελλάδα;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Βεβαίως. Έχει την έννοια του συμβιβασμού. Διότι ο συμβιβασμός στην πολιτική ζωή σε επίπεδο π.χ. Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σημαίνει συναινετικές κυβερνήσεις.
Εμάς μας ξενίζει διότι για πρώτη φορά υποχρεωνόμαστε «βιαίως» να βάλουμε έναν όρο στην ελληνική δημοκρατία, του κοινοβουλίου μας κυρίως, όπου συναίνεση σημαίνει αποιδεολογικοποίηση των πολιτικών κομμάτων. Διότι έτσι το ταυτίζουμε. Όμως αυτή τη στιγμή τα ελλείμματα πρέπει να τα αποιδεολογικοποιήσουμε ως προς την αντιμετώπιση και ως προς την αποδοχή.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΩΒΑΙΟΣ: Συναίνεση όμως με όποια έννοια χρησιμοποιεί κάποιος αυτή τη λέξη, τουλάχιστον μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχει καταγραφεί. Οι στόχοι είναι κοινοί. Συμφωνείτε σε αυτό. Δεν έχω καταλάβει κάτι διαφορετικό.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Θα σας πω γιατί υπάρχει μια βασική διαφορά. Και αυτή έγκειται στο ότι η ΝΔ δε δέχεται το έλλειμμα το οποίο έχει δημιουργηθεί μετά τη διαπραγμάτευση με το μνημόνιο, το πρώτο. Διότι όταν ζητάει επαναδιαπραγμάτευση, σημαίνει ότι το έλλειμμα που έχει δημιουργηθεί, γιατί έχει επιβαρυνθεί, δεν το αποδέχεται. Δεν αποδέχεται πολύ περισσότερο ότι αυτό που δανειστήκαμε στην πρώτη δόση, τα 120 δισ. ευρώ είναι σε ονομαστική αξία ακριβώς το έλλειμμα που έκανε η ΝΔ στα πεντέμισι χρόνια διακυβέρνησής της.
Συνεπώς πρέπει να τελειώσει αυτή η «υποκρισία» από την ελληνική πολιτική σκηνή. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια «γελοιοποίηση»- ας μου επιτραπεί ο όρος- απέναντι στη διεθνή πολιτική σκηνή με το να μην αποδεχόμαστε τα ελλείμματά μας και να μην συμφωνούμε ως προς τον τρόπο κοινής διαχείρισης. Μπορώ να σας πω ότι διαφωνώ με κάποιες πολιτικές αντιμετώπισης. Όμως ο στόχος πρέπει να είναι ένας. Να βγούμε από την κρίση. Θα πρέπει μαζί με την κοινωνία και συνολικά να μην αποπροσανατολίσουμε ή να μην αποπροσανατολιστούμε από το στόχο μας αυτό.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΩΒΑΙΟΣ: κ. Μπατζελή ας το αποσαφηνίσουμε. Η ΝΔ διαφοροποιείται ως προς το φορολογικό κατά κύριο λόγο και δε διαφοροποιείται ως προς την ύπαρξη ελλειμμάτων. Και διαφοροποιείται και ως προς τη «συνταγή» λέγοντας ένα επιχείρημα ότι η ταμειακή αντίληψη που έχει εφαρμοστεί μέχρι σήμερα δεν έχει φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα . Η διαφοροποίηση είναι στο μείγμα πολιτικής που αρέσκεται να λέει ο Πρόεδρος της Ν.Δ. Πού η διαφορά λοιπόν;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Όταν π.χ. διαφοροποιείται ως προς τη φορολογική πολιτική στη συγκεκριμένη φάση σημαίνει ότι αυτά που θα μαζέψει το κράτος ως έσοδα θα είναι λιγότερα. Άρα δεν αποδέχεται το ύψος ή τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να διαχειριστεί το έλλειμμα. Εάν η ΝΔ βρει έναν άλλο τρόπο, ισόποσο ή ισοδύναμο που να μπορεί να καλύψει τους στόχους που έχουν τεθεί βάσει του χρονοδιαγράμματος της σύμβασης, -αν επιτύχουμε κάποια επιμήκυνση υλοποίησης του προγράμματος- αυτό αλλάζει, αλλά με τα συγκεκριμένα χρονικά όρια, όταν αλλάζεις το μέτρο είτε στο θέμα των αποκρατικοποιήσεων ή της φορολογικής πολιτικής δεν αναγνωρίζεις την ουσία ή ένα μέρος του ελλείμματος.
Οι καθηγητές, οικονομολόγοι, συνταγματολόγοι αυτό που κάνουν αυτή τη στιγμή κατά τη γνώμη μου δημιουργούν φυγόκεντρες πολιτικές και ιδεολογικές απόψεις οι οποίες όμως αποπροσανατολίζουν το οικονομικό σύστημα και την πολιτική διαβούλευση. Επαναλαμβάνω. Ο στόχος είναι ένας. Να πάρουμε ουσιαστικές αποφάσεις. Και ο κίνδυνος δεν είναι να τις πάρουμε, αλλά να μπορέσουμε να τις εφαρμόσουμε.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΩΒΑΙΟΣ: Πέρα από τις όποιες προσπάθειες αποπροσανατολισμού, η Κυβέρνηση έρχεται σήμερα, ένα χρόνο μετά την υπογραφή του Μνημονίου, και λέει ουσιαστικά στον κόσμο έρχομαι να σου ξαναπάρω χρήματα μισθωτές, συνταξιούχοι για να δούμε τι θα γίνει παρά πέρα. Και δεν ξέρουμε και τι θα γίνει. Και αυτό το εισπράττουμε ακόμη και από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Πόσο εύκολο είναι να πάρουμε αυτά τα μέτρα;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Η Κυβέρνηση ενώ είχε την ανοχή, την πολιτική και κοινωνική αντοχή στην αρχή της διακυβέρνησής της, είχε ένα σωστό πρόγραμμα για να κάνει διαρθρωτικές, αλλά και μνημονιακές αλλαγές. Δεν ακολούθησε όμως με σωστό βηματισμό και αποφασιστικότητα τα μέτρα τα οποία προτάθηκαν για να ψηφιστούν. Δεν μπορεί να συζητάμε ακόμη τις συγχωνεύσεις των οργανισμών, όσοι κι αν είναι αυτοί, όταν αυτές έπρεπε να έχουν γίνει την πρώτη χρονιά.
Θεωρώ ότι ήταν και παραμένει αυτονόητο και ζητούμενο η συρρίκνωση του λειτουργικού καταρχήν κόστους των οργανισμών. Οι μόνοι οργανισμοί που σαφώς έχουν «λυθεί» μέχρι σήμερα είναι το Αγροτικό Κανάλι και η Αγρογή. Με ό,τι πολιτικό ρίσκο έπαιρνε η τότε πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΑΤ, όταν στην Αγρογή διορίστηκαν με κριτήρια πολιτικά και το Αγροτικό Κανάλι απασχολούσε 70 με 100 δημοσιογράφους. Καταλαβαίνετε επικοινωνιακά τι πρόβλημα είχαμε. Όσον αφορά τους οργανισμούς για τα τρόφιμα, υπάρχουν 8 οργανισμοί και πέντε υπουργεία τα οποία είναι συνυπεύθυνα. Έτσι δεν μπορεί να γίνει πολιτική. Το ίδιο και στον τουρισμό. Αυτά έπρεπε να έχουν γίνει. Και τώρα έρχεται η κοινωνία και σου λέει αυτά μου είχες πει ότι θα γίνουν. Έτσι όμως δεν καλύπτεις τα ελλείμματά σου. Οι πολιτικές μας αυτές έχουν κόστος στην επικοινωνιακή μας απήχηση προς την κοινωνία. Δεν πρέπει όμως σε καμία περίπτωση να φεύγουμε από το στόχο μας.
Είναι αλήθεια ότι έχουν γίνει λάθη και ότι καθυστερήσαμε. Ο στόχος όμως είναι ένας. Χωρίς το δάνειο των 100, των 200 δισ. δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε την κρίση και πρέπει να αποδεσμεύσουμε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα από την καθαρή δημοσιονομική του διαχείριση και να δώσουμε μια προοπτική.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΩΒΑΙΟΣ: Να δούμε και τι εξελίξεις θα έχουμε με τις αντιδράσεις του κόσμου..
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Ελπίζω ο Μάης του 68 να επαναληφθεί κάτω από άλλες συνθήκες με ένα σταθερό πολιτικό σύστημα.
