2 Μαΐου 2011
Ο γραφειοκρατικός «ιστός» στις οικονομικές δομές, αλλά και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, καθώς και οι προσπάθειες για παρακώλυση δράσεων που εξοικονομούν με ορθολογικό τρόπο τις δημόσιες δαπάνες αποτελούν σημαντικούς ανασταλτικούς παράγοντες στην προσπάθεια που γίνεται για την ταχύτερη προώθηση των μεγάλων διαρθρωτικών αλλαγών», δήλωσε σε συνέντευξή της στο Ρ/Σ 9,84 και στο δημοσιογράφο Βασίλη Πάικο η Βουλευτής Φθιώτιδας Κατερίνα Μπατζελή.
Ερωτώμενη για την πώληση μετοχικού κεφαλαίου της ΔΕΗ, η κ. Μπατζελή επισήμανε: «Είναι σκόπιμο να αποφασισθεί ο ενεργειακός οδικός χάρτης εντός του οποίου η ΔΕΗ έχει σημαντικό ρόλο, ενώ για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ είναι σκόπιμο να περιμένουμε τη συνολική τελική πρόταση, η οποία θα πρέπει να διασφαλίζει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τίμημα και τη διατήρηση από το Δημόσιο του ελέγχου. Προαπαιτούμενο είναι να διαχωριστεί ποιος παράγει, ποιος εμπορεύεται και ποιος είναι ο ιδιοκτήτης των δικτύων, έτσι ώστε οι διευρωπαϊκές συνεργασίες που πρέπει να προωθηθούν να βρουν τη ΔΕΗ σε λειτουργικό και επενδυτικό εκσυγχρονισμό για να συμμετάσχει ισότιμα στις ανταγωνιστικές συνθήκες και τις προκλήσεις που θα δημιουργηθούν στον τομέα της ενέργειας σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο».
Παρατίθεται αναλυτικά η συνέντευξη.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Καλημέρα, καλή εβδομάδα και καλό μήνα κ. Μπατζελή
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Καλημέρα και Καλό Μήνα.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Να ξεκινήσουμε με μια πρώτη εκτίμηση για τις συνέπειες από την εξέλιξη του θανάτου του Μπιν Λάντεν;
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Με το θάνατο του Μπιν Λάντεν τελειώνει ένας κύκλος μιας τρομοκρατικής περιόδου, η οποία άρχισε από το Σεπτέμβριο του 2001 με το τρομοκρατικό χτύπημα στους δίδυμους πύργους. Αυτό είχε σηματοδοτήσει την αντιπαράθεση του Δυτικού Κόσμου και κυρίως των ΗΠΑ με τον Αραβικό Κόσμο, από όπου προέρχονται και οι τρομοκράτες. Νομίζω ότι τελείωσε ένας κύκλος, αλλά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πιστεύουμε ότι η τρομοκρατία σε όλες τις εκφάνσεις της θα σταματήσει να παρουσιάζεται. Θα συνεχίσει, αλλά με ένα διαφορετικό τρόπο.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Μήπως ο Μπιν Λάντεν είναι περισσότερο επικίνδυνος νεκρός παρά ζωντανός; Το λέω αυτό διότι τα τελευταία χρόνια είχαμε μια κάμψη της δραστηριότητας της Αλ Κάιντα. Δηλαδή τον Μπιν Λάντεν σχεδόν τον είχαμε ξεχάσει. Μήπως τώρα γίνει σύμβολο, πηγή έμπνευσης;
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Προφανώς μπορεί να υπάρχουν τέτοιες εκφάνσεις τρομοκρατικές με το θάνατο του Μπιν Λάντεν. Όμως πιστεύω ότι η τρομοκρατία είναι διαρθρωμένη με διαφορετικό τρόπο όπου πέραν της σηματοδότησης των τρομοκρατικών ενεργειών, προκύπτει από πολλά άλλα ζητήματα, τα οποία είναι συγκρουσιακά σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο αναδιανομής όλου αυτού του διεθνούς συστήματος. Βλέπουμε κινητοποιήσεις σε όλες τις αραβικές χώρες. Πιστεύω ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αρχίζει ένας νέος κύκλος αντιπαραθέσεων για τις οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: κ. Μπατζελή είδαμε έναν τίτλο στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία «Κάτι κουρασμένα παλικάρια». Αναφερόταν φυσικά στην Κυβέρνηση, η οποία δείχνει σημεία κόπωσης και μάλιστα πρώιμα, πρόωρα.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Θα μου επιτρέψετε να μη συμφωνήσω με τον τίτλο της εφημερίδας. Και διαφωνώ όχι μόνο για σχήμα λόγου. Ο βασικότερος λόγος είναι ότι αυτή τη στιγμή η Κυβέρνηση έχει προσπαθήσει να προχωρήσει πάρα πολύ μεγάλες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες ενώ αποφασίζονται σε επίπεδο πυραμίδας, δηλ. σε νομοθετικό επίπεδο, η κοινωνική βάση, η οικονομική δομή, αλλά και ο δημόσιος τομέας αργοπορούν να τις εφαρμόσουν και να τις απορροφήσουν, ώστε να είναι απτά τα αποτελέσματα αυτών των μεταρρυθμίσεων.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Είναι μόνο το σύστημα το οποίο αντιστέκεται; Μήπως φταίει και το πολιτικό προσωπικό, οι υπουργοί; Θέλω να πω είχαμε τις συγχωνεύσεις των φορέων, είχαμε τα κλειστά επαγγέλματα. Σε όλα αυτά ελάχιστα πράγματα έχουν υλοποιηθεί.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Πιστεύω ότι θα έπρεπε να ήμαστε πολύ πιο αποφασιστικοί στην αρχή της κυβερνητικής μας περιόδου. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρατε στο θέμα των συγχωνεύσεων των οργανισμών θα έπρεπε να έχουν γίνει πολύ πιο γρήγορα και με πιο αποφασιστικό τρόπο. Για παράδειγμα υπάρχουν δώδεκα (12) οργανισμοί στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και δεκαοκτώ (18) στο Υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης οι οποίοι ακόμη τελούν υπό καθεστώς σχεδιασμού.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Σας ξαναρωτώ. Δε φταίει σε αυτό και το πολιτικό σύστημα, η πολιτική ηγεσία;
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Νομίζω ότι υπάρχει μια αμοιβαία ευθύνη. Δηλαδή και η πολιτική ηγεσία του κάθε Υπουργείου θα έπρεπε να είχε περάσει πολύ πιο αποφασιστικά τις συγχωνεύσεις και δεύτερον οι εργαζόμενοι να κατανοήσουν ότι επρόκειτο για μια απλή ανακατανομή του ανθρώπινου δυναμικού του δημόσιου τομέα και όχι ότι κινδυνεύει η εργασία τους.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Επειδή όμως οι πολίτες δεν μπορούν να ζητήσουν ευθύνες από το σύστημα εν γένει παρά μόνο από την πολιτική ηγεσία την οποία έχουν εκλέξει, εκεί χρεώνουν και τις ευθύνες.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Η κοινωνία, οι εργαζόμενοι οι απλοί πολίτες έχουν καταλάβει και αν δεν έχουν καταλάβει ότι μέχρι τώρα βρισκόμαστε μπροστά στο μεγαλύτερο κίνδυνο. Το να παρακωλύουμε δράσεις που εξοικονομούν με ορθολογικό τρόπο τις δημόσιες δαπάνες, νομίζω ότι αυτό θα πρέπει να γίνει κοινή πεποίθηση όλων μας, ασχέτως αν μας θίγουν οριακά ή όχι.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Νομίζω ότι διαχέετε τις ευθύνες. Εγώ επιμένω ότι είναι ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Εγώ διαχέω τις ευθύνες με την εξής έννοια. Όταν υπάρχουν αγκυλώσεις για το πώς π.χ. να μεταταχθούν οι υπάλληλοι της Αγρογής και να διαπραγματεύονται σε ποια διεύθυνση θα πάνε, νομίζω ότι αυτό δείχνει ότι ευθύνες υπάρχουν σε όλους. Διότι μια εξοικονόμηση πόρων θα βοηθήσει το ίδιο το υπουργείο, τον κρατικό προϋπολογισμό, τους ίδιους τους εργαζόμενους και δεν αναφέρω ως τυχαίο παράδειγμα την Αγρογή επειδή είναι ένα θέμα που το γνωρίζω.
Από εκεί και πέρα νομίζω ότι πέραν της εξοικονόμησης των πόρων, αντίστοιχες κινήσεις πρέπει να γίνουν και στις ΔΕΚΟ που είναι επιχειρήσεις κοινής ωφελείας. Δε σημαίνει όμως ότι καταναγκαστικά πρέπει να είναι και δημόσιου χαρακτήρα.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Αυτό όμως είναι ένα θέμα το οποίο δεν μπορούμε να το γενικεύσουμε. Εξετάζεται κατά περίπτωση.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Καταρχήν το ζήτημα επί της αρχής, τι σημαίνει ΔΕΚΟ και ποιος είναι ο σκοπός αυτών των επιχειρήσεων έχει αποσαφηνισθεί τόσο από την εθνική όσο και από την κοινοτική νομοθεσία.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Αλλιώς όμως αντιμετωπίζεται η ΔΕΗ αλλιώς ο ΟΠΑΠ.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Προφανώς.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Πείτε μου τη γνώμη σας για την ενδεχόμενη πώληση του πλειοψηφικού πακέτου της ΔΕΗ.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Καταρχήν είναι σκόπιμο να περιμένουμε τη συνολική πρόταση τόσο του ΥΠΕΚΑ της κ. Μπιρμπίλη όσο και του οικονομικού επιτελείου για τον τρόπο ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Του 17%, διότι ακούγεται και για 10% που είναι υπαναχώρηση.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Γι αυτό είπα ότι πρέπει να περιμένουμε την τελική πρόταση. Πάντως πρέπει να γνωρίζουμε το εξής. Σε ό,τι αφορά τη ΔΕΗ ουδείς αμφισβητεί ότι η ενέργεια για όλη την Ευρώπη και ιδιαίτερα για την Ελλάδα αποτελεί τη βασικότερη αναπτυξιακή πολιτική. Ακόμη δε σημαίνει ότι εκεί που υπάρχει το Δημόσιο και υπάρχει ο ανταγωνισμός, θα πρέπει το Δημόσιο να συνεχίσει να παίζει αυτόν τον παρεμβατικό ρόλο.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Αν τοποθετούμε ως μοχλό αναπτυξιακής πολιτικής τη ΔΕΗ, θα πρέπει να δούμε ποιος είναι αυτός που έχει το «κλειδί», ποιος θα παίρνει τις αποφάσεις;
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Υπάρχουν δύο τρόποι. Ο ένας τρόπος είναι αυτός που έχει αποσαφηνισθεί από πλευράς Κυβέρνησης. Ότι σε οποιαδήποτε μορφή ιδιωτικοποίησης, δηλ. 17% ή 10%, το Δημόσιο θα κρατήσει τον έλεγχο.
Ο δεύτερος τρόπος αφορά τον αναπτυξιακό νόμο, ο οποίος κρίνεται στο κατά πόσον ενεργοποιεί τον ιδιωτικό τομέα και το ίδιο το τραπεζικό σύστημα για να «ρίξουν» λεφτά σε ένα πολύ ανταγωνιστικό τομέα όπως η ενέργεια, όπου όμως ενέργεια δεν είναι μόνο ο λιγνίτης.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Λεφτά να «ρίξουν» και είναι καλό, αλλά θα έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Γι’ αυτό στην αρχή διευκρίνισα ότι ο κεντρικός έλεγχος θα ανήκει στο Δημόσιο. Πρέπει να διαχωρίσουμε ποιος παράγει, ποιος εμπορεύεται και ποιος είναι ο ιδιοκτήτης των δικτύων. Είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα που ήδη έχει εφαρμοσθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο και δεν μπορεί να μείνει στάσιμη στην Ελλάδα όταν μάλιστα ζητάμε διευρωπαϊκές συνεργασίες στον ενεργειακό τομέα. Δηλαδή, ένα σύστημα απελευθερωμένο σε μια χώρα της Ε.Ε συνεπάγεται ότι αυτή η χώρα δεν μπορεί να συνεργασθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο με την Ελλάδα η οποία έχει άλλη μορφή οργάνωσης, η οποία δεν ανταποκρίνεται στους σημερινούς όρους ανταγωνισμού.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Άλλο δείγμα της κυβερνητικής «ολιγωρίας» είναι η ιστορία της Κερατέας, όπου η κ. Μπιρμπίλη ανακοίνωσε ότι θα φέρει ένα νέο σχέδιο, ενώ πριν δέκα ημέρες ο Υπουργός Εσωτερικών διαβεβαίωνε ότι η Κυβέρνηση μένει αμετακίνητη στις αποφάσεις. Συνεπώς πώς θα πείσει η Κυβέρνηση αυτή ότι ξέρει πού πάει, ότι έχει σταθερό σχέδιο;
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Καταρχήν πρέπει να πούμε ότι για το θέμα της Κερατέας έχει αποφασιστεί στα πλαίσια του περιφερειακού χωροταξικού σχεδιασμού ο τόπος και η χρηματοδότηση αυτού του έργου. Μετά από όλο αυτό το χρονικό διάστημα και με τον τρόπο που το χειρίστηκε η ελληνική κοινωνία, η Κυβέρνηση θα έπρεπε- και το έκανε -να επανεξετάσει, να διαβουλευθεί εκ νέου με την τοπική κοινωνία για τα οφέλη αυτού του έργου. Πρέπει να πείσουμε την τοπική κοινωνία για τα ΧΥΤΥ.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Δεν μπορεί όμως να φαίνεται αναξιόπιστη η Κυβέρνηση..
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Γιατί είναι αναξιόπιστη όταν προβαίνει σε διαβούλευση με την τοπική κοινωνία; Δεν έχουν καταλήξει ακόμη. Από ό,τι γνωρίζω έχει γίνει καταρχήν μια συζήτηση με την κ. Μπιρμπίλη. Είναι θέμα συνολικής κυβέρνησης και απόφασης σε συνεργασία με τον κ. Ραγκούση για το πού τελικά θα καταλήξει να γίνει το έργο.
Πάντως θεωρώ ότι σε μια πολύπλοκη περίοδο, το να διαβουλεύεσαι και να προσπαθείς να πείσεις αμοιβαία την τοπική κοινωνία για μεγάλα έργα, είναι επιτυχία της Κυβέρνησης και όχι σημείο αδυναμίας.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Δεν θα έπρεπε όμως αυτό να έχει γίνει όμως ένα χρόνο πριν;
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Θα μπορούσα να σας πω ότι έπρεπε να γίνει και πριν 3 μήνες. Διότι το θέμα του διαλόγου είναι θέμα αρχής και όχι τακτικής. Πριν δημιουργηθεί αυτή η εικόνα στην Κερατέα. Εγώ θα συμφωνήσω ότι στην αρχή διαβουλεύεσαι και γνωρίζεις όλες τις τοπικές προτάσεις και ιδιαιτερότητες.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Υπάρχει πρόβλημα συντονισμού, διαχείρισης κρίσεων στην κυβέρνηση.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Υπάρχει μια τεράστια κρίση πρωτόγνωρη όπου τα μέτρα τα οποία εφαρμόζει η Κυβέρνηση κυρίως τα οικονομικά είναι πρωτόγνωρα και οφείλουμε να αναδιπλωνόμαστε όπου δεν έχει πλήρη εφαρμογή και να προτείνουμε καινούργια μέτρα, ώστε και η κοινωνία να πεισθεί ώστε να είναι αποτελεσματικά. Διότι το να ανακοινώνουμε μεγάλες κυβερνητικές πολιτικές οι οποίες δεν έχουν ποσοτικό αποτελέσματα, και εκτός του προγράμματος βγαίνουμε και αναξιόπιστοι δείχνουμε.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: κ. Μπατζελή σας ευχαριστώ πολύ.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Κι εγώ. Καλή σας μέρα.
Ερωτώμενη για την πώληση μετοχικού κεφαλαίου της ΔΕΗ, η κ. Μπατζελή επισήμανε: «Είναι σκόπιμο να αποφασισθεί ο ενεργειακός οδικός χάρτης εντός του οποίου η ΔΕΗ έχει σημαντικό ρόλο, ενώ για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ είναι σκόπιμο να περιμένουμε τη συνολική τελική πρόταση, η οποία θα πρέπει να διασφαλίζει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τίμημα και τη διατήρηση από το Δημόσιο του ελέγχου. Προαπαιτούμενο είναι να διαχωριστεί ποιος παράγει, ποιος εμπορεύεται και ποιος είναι ο ιδιοκτήτης των δικτύων, έτσι ώστε οι διευρωπαϊκές συνεργασίες που πρέπει να προωθηθούν να βρουν τη ΔΕΗ σε λειτουργικό και επενδυτικό εκσυγχρονισμό για να συμμετάσχει ισότιμα στις ανταγωνιστικές συνθήκες και τις προκλήσεις που θα δημιουργηθούν στον τομέα της ενέργειας σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο».
Παρατίθεται αναλυτικά η συνέντευξη.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Καλημέρα, καλή εβδομάδα και καλό μήνα κ. Μπατζελή
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Καλημέρα και Καλό Μήνα.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Να ξεκινήσουμε με μια πρώτη εκτίμηση για τις συνέπειες από την εξέλιξη του θανάτου του Μπιν Λάντεν;
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Με το θάνατο του Μπιν Λάντεν τελειώνει ένας κύκλος μιας τρομοκρατικής περιόδου, η οποία άρχισε από το Σεπτέμβριο του 2001 με το τρομοκρατικό χτύπημα στους δίδυμους πύργους. Αυτό είχε σηματοδοτήσει την αντιπαράθεση του Δυτικού Κόσμου και κυρίως των ΗΠΑ με τον Αραβικό Κόσμο, από όπου προέρχονται και οι τρομοκράτες. Νομίζω ότι τελείωσε ένας κύκλος, αλλά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πιστεύουμε ότι η τρομοκρατία σε όλες τις εκφάνσεις της θα σταματήσει να παρουσιάζεται. Θα συνεχίσει, αλλά με ένα διαφορετικό τρόπο.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Μήπως ο Μπιν Λάντεν είναι περισσότερο επικίνδυνος νεκρός παρά ζωντανός; Το λέω αυτό διότι τα τελευταία χρόνια είχαμε μια κάμψη της δραστηριότητας της Αλ Κάιντα. Δηλαδή τον Μπιν Λάντεν σχεδόν τον είχαμε ξεχάσει. Μήπως τώρα γίνει σύμβολο, πηγή έμπνευσης;
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Προφανώς μπορεί να υπάρχουν τέτοιες εκφάνσεις τρομοκρατικές με το θάνατο του Μπιν Λάντεν. Όμως πιστεύω ότι η τρομοκρατία είναι διαρθρωμένη με διαφορετικό τρόπο όπου πέραν της σηματοδότησης των τρομοκρατικών ενεργειών, προκύπτει από πολλά άλλα ζητήματα, τα οποία είναι συγκρουσιακά σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο αναδιανομής όλου αυτού του διεθνούς συστήματος. Βλέπουμε κινητοποιήσεις σε όλες τις αραβικές χώρες. Πιστεύω ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αρχίζει ένας νέος κύκλος αντιπαραθέσεων για τις οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: κ. Μπατζελή είδαμε έναν τίτλο στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία «Κάτι κουρασμένα παλικάρια». Αναφερόταν φυσικά στην Κυβέρνηση, η οποία δείχνει σημεία κόπωσης και μάλιστα πρώιμα, πρόωρα.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Θα μου επιτρέψετε να μη συμφωνήσω με τον τίτλο της εφημερίδας. Και διαφωνώ όχι μόνο για σχήμα λόγου. Ο βασικότερος λόγος είναι ότι αυτή τη στιγμή η Κυβέρνηση έχει προσπαθήσει να προχωρήσει πάρα πολύ μεγάλες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες ενώ αποφασίζονται σε επίπεδο πυραμίδας, δηλ. σε νομοθετικό επίπεδο, η κοινωνική βάση, η οικονομική δομή, αλλά και ο δημόσιος τομέας αργοπορούν να τις εφαρμόσουν και να τις απορροφήσουν, ώστε να είναι απτά τα αποτελέσματα αυτών των μεταρρυθμίσεων.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Είναι μόνο το σύστημα το οποίο αντιστέκεται; Μήπως φταίει και το πολιτικό προσωπικό, οι υπουργοί; Θέλω να πω είχαμε τις συγχωνεύσεις των φορέων, είχαμε τα κλειστά επαγγέλματα. Σε όλα αυτά ελάχιστα πράγματα έχουν υλοποιηθεί.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Πιστεύω ότι θα έπρεπε να ήμαστε πολύ πιο αποφασιστικοί στην αρχή της κυβερνητικής μας περιόδου. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρατε στο θέμα των συγχωνεύσεων των οργανισμών θα έπρεπε να έχουν γίνει πολύ πιο γρήγορα και με πιο αποφασιστικό τρόπο. Για παράδειγμα υπάρχουν δώδεκα (12) οργανισμοί στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και δεκαοκτώ (18) στο Υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης οι οποίοι ακόμη τελούν υπό καθεστώς σχεδιασμού.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Σας ξαναρωτώ. Δε φταίει σε αυτό και το πολιτικό σύστημα, η πολιτική ηγεσία;
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Νομίζω ότι υπάρχει μια αμοιβαία ευθύνη. Δηλαδή και η πολιτική ηγεσία του κάθε Υπουργείου θα έπρεπε να είχε περάσει πολύ πιο αποφασιστικά τις συγχωνεύσεις και δεύτερον οι εργαζόμενοι να κατανοήσουν ότι επρόκειτο για μια απλή ανακατανομή του ανθρώπινου δυναμικού του δημόσιου τομέα και όχι ότι κινδυνεύει η εργασία τους.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Επειδή όμως οι πολίτες δεν μπορούν να ζητήσουν ευθύνες από το σύστημα εν γένει παρά μόνο από την πολιτική ηγεσία την οποία έχουν εκλέξει, εκεί χρεώνουν και τις ευθύνες.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Η κοινωνία, οι εργαζόμενοι οι απλοί πολίτες έχουν καταλάβει και αν δεν έχουν καταλάβει ότι μέχρι τώρα βρισκόμαστε μπροστά στο μεγαλύτερο κίνδυνο. Το να παρακωλύουμε δράσεις που εξοικονομούν με ορθολογικό τρόπο τις δημόσιες δαπάνες, νομίζω ότι αυτό θα πρέπει να γίνει κοινή πεποίθηση όλων μας, ασχέτως αν μας θίγουν οριακά ή όχι.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Νομίζω ότι διαχέετε τις ευθύνες. Εγώ επιμένω ότι είναι ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Εγώ διαχέω τις ευθύνες με την εξής έννοια. Όταν υπάρχουν αγκυλώσεις για το πώς π.χ. να μεταταχθούν οι υπάλληλοι της Αγρογής και να διαπραγματεύονται σε ποια διεύθυνση θα πάνε, νομίζω ότι αυτό δείχνει ότι ευθύνες υπάρχουν σε όλους. Διότι μια εξοικονόμηση πόρων θα βοηθήσει το ίδιο το υπουργείο, τον κρατικό προϋπολογισμό, τους ίδιους τους εργαζόμενους και δεν αναφέρω ως τυχαίο παράδειγμα την Αγρογή επειδή είναι ένα θέμα που το γνωρίζω.
Από εκεί και πέρα νομίζω ότι πέραν της εξοικονόμησης των πόρων, αντίστοιχες κινήσεις πρέπει να γίνουν και στις ΔΕΚΟ που είναι επιχειρήσεις κοινής ωφελείας. Δε σημαίνει όμως ότι καταναγκαστικά πρέπει να είναι και δημόσιου χαρακτήρα.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Αυτό όμως είναι ένα θέμα το οποίο δεν μπορούμε να το γενικεύσουμε. Εξετάζεται κατά περίπτωση.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Καταρχήν το ζήτημα επί της αρχής, τι σημαίνει ΔΕΚΟ και ποιος είναι ο σκοπός αυτών των επιχειρήσεων έχει αποσαφηνισθεί τόσο από την εθνική όσο και από την κοινοτική νομοθεσία.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Αλλιώς όμως αντιμετωπίζεται η ΔΕΗ αλλιώς ο ΟΠΑΠ.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Προφανώς.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Πείτε μου τη γνώμη σας για την ενδεχόμενη πώληση του πλειοψηφικού πακέτου της ΔΕΗ.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Καταρχήν είναι σκόπιμο να περιμένουμε τη συνολική πρόταση τόσο του ΥΠΕΚΑ της κ. Μπιρμπίλη όσο και του οικονομικού επιτελείου για τον τρόπο ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Του 17%, διότι ακούγεται και για 10% που είναι υπαναχώρηση.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Γι αυτό είπα ότι πρέπει να περιμένουμε την τελική πρόταση. Πάντως πρέπει να γνωρίζουμε το εξής. Σε ό,τι αφορά τη ΔΕΗ ουδείς αμφισβητεί ότι η ενέργεια για όλη την Ευρώπη και ιδιαίτερα για την Ελλάδα αποτελεί τη βασικότερη αναπτυξιακή πολιτική. Ακόμη δε σημαίνει ότι εκεί που υπάρχει το Δημόσιο και υπάρχει ο ανταγωνισμός, θα πρέπει το Δημόσιο να συνεχίσει να παίζει αυτόν τον παρεμβατικό ρόλο.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Αν τοποθετούμε ως μοχλό αναπτυξιακής πολιτικής τη ΔΕΗ, θα πρέπει να δούμε ποιος είναι αυτός που έχει το «κλειδί», ποιος θα παίρνει τις αποφάσεις;
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Υπάρχουν δύο τρόποι. Ο ένας τρόπος είναι αυτός που έχει αποσαφηνισθεί από πλευράς Κυβέρνησης. Ότι σε οποιαδήποτε μορφή ιδιωτικοποίησης, δηλ. 17% ή 10%, το Δημόσιο θα κρατήσει τον έλεγχο.
Ο δεύτερος τρόπος αφορά τον αναπτυξιακό νόμο, ο οποίος κρίνεται στο κατά πόσον ενεργοποιεί τον ιδιωτικό τομέα και το ίδιο το τραπεζικό σύστημα για να «ρίξουν» λεφτά σε ένα πολύ ανταγωνιστικό τομέα όπως η ενέργεια, όπου όμως ενέργεια δεν είναι μόνο ο λιγνίτης.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Λεφτά να «ρίξουν» και είναι καλό, αλλά θα έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Γι’ αυτό στην αρχή διευκρίνισα ότι ο κεντρικός έλεγχος θα ανήκει στο Δημόσιο. Πρέπει να διαχωρίσουμε ποιος παράγει, ποιος εμπορεύεται και ποιος είναι ο ιδιοκτήτης των δικτύων. Είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα που ήδη έχει εφαρμοσθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο και δεν μπορεί να μείνει στάσιμη στην Ελλάδα όταν μάλιστα ζητάμε διευρωπαϊκές συνεργασίες στον ενεργειακό τομέα. Δηλαδή, ένα σύστημα απελευθερωμένο σε μια χώρα της Ε.Ε συνεπάγεται ότι αυτή η χώρα δεν μπορεί να συνεργασθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο με την Ελλάδα η οποία έχει άλλη μορφή οργάνωσης, η οποία δεν ανταποκρίνεται στους σημερινούς όρους ανταγωνισμού.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Άλλο δείγμα της κυβερνητικής «ολιγωρίας» είναι η ιστορία της Κερατέας, όπου η κ. Μπιρμπίλη ανακοίνωσε ότι θα φέρει ένα νέο σχέδιο, ενώ πριν δέκα ημέρες ο Υπουργός Εσωτερικών διαβεβαίωνε ότι η Κυβέρνηση μένει αμετακίνητη στις αποφάσεις. Συνεπώς πώς θα πείσει η Κυβέρνηση αυτή ότι ξέρει πού πάει, ότι έχει σταθερό σχέδιο;
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Καταρχήν πρέπει να πούμε ότι για το θέμα της Κερατέας έχει αποφασιστεί στα πλαίσια του περιφερειακού χωροταξικού σχεδιασμού ο τόπος και η χρηματοδότηση αυτού του έργου. Μετά από όλο αυτό το χρονικό διάστημα και με τον τρόπο που το χειρίστηκε η ελληνική κοινωνία, η Κυβέρνηση θα έπρεπε- και το έκανε -να επανεξετάσει, να διαβουλευθεί εκ νέου με την τοπική κοινωνία για τα οφέλη αυτού του έργου. Πρέπει να πείσουμε την τοπική κοινωνία για τα ΧΥΤΥ.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Δεν μπορεί όμως να φαίνεται αναξιόπιστη η Κυβέρνηση..
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Γιατί είναι αναξιόπιστη όταν προβαίνει σε διαβούλευση με την τοπική κοινωνία; Δεν έχουν καταλήξει ακόμη. Από ό,τι γνωρίζω έχει γίνει καταρχήν μια συζήτηση με την κ. Μπιρμπίλη. Είναι θέμα συνολικής κυβέρνησης και απόφασης σε συνεργασία με τον κ. Ραγκούση για το πού τελικά θα καταλήξει να γίνει το έργο.
Πάντως θεωρώ ότι σε μια πολύπλοκη περίοδο, το να διαβουλεύεσαι και να προσπαθείς να πείσεις αμοιβαία την τοπική κοινωνία για μεγάλα έργα, είναι επιτυχία της Κυβέρνησης και όχι σημείο αδυναμίας.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Δεν θα έπρεπε όμως αυτό να έχει γίνει όμως ένα χρόνο πριν;
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Θα μπορούσα να σας πω ότι έπρεπε να γίνει και πριν 3 μήνες. Διότι το θέμα του διαλόγου είναι θέμα αρχής και όχι τακτικής. Πριν δημιουργηθεί αυτή η εικόνα στην Κερατέα. Εγώ θα συμφωνήσω ότι στην αρχή διαβουλεύεσαι και γνωρίζεις όλες τις τοπικές προτάσεις και ιδιαιτερότητες.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: Υπάρχει πρόβλημα συντονισμού, διαχείρισης κρίσεων στην κυβέρνηση.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Υπάρχει μια τεράστια κρίση πρωτόγνωρη όπου τα μέτρα τα οποία εφαρμόζει η Κυβέρνηση κυρίως τα οικονομικά είναι πρωτόγνωρα και οφείλουμε να αναδιπλωνόμαστε όπου δεν έχει πλήρη εφαρμογή και να προτείνουμε καινούργια μέτρα, ώστε και η κοινωνία να πεισθεί ώστε να είναι αποτελεσματικά. Διότι το να ανακοινώνουμε μεγάλες κυβερνητικές πολιτικές οι οποίες δεν έχουν ποσοτικό αποτελέσματα, και εκτός του προγράμματος βγαίνουμε και αναξιόπιστοι δείχνουμε.
Β. ΠΑΪΚΟΣ: κ. Μπατζελή σας ευχαριστώ πολύ.
Κ. ΜΠΑΤΖΕΛΗ: Κι εγώ. Καλή σας μέρα.
