Αθήνα, 6 Οκτωβρίου 2011
«Είναι αναγκαίο να επικεντρωθούμε
στην εφαρμογή των συγκεκριμένων πολιτικών που έχουμε ψηφίσει, ώστε να μην
βρεθούμε σε έναν «κυκεώνα» υποσχέσεων της ελληνικής κυβέρνησης προς την τρόικα
και δεσμεύσεων θεωρητικού επιπέδου από πλευράς τρόικας, Eurogroup και Ecofin. Δε γίνεται κάθε φορά που η
τρόικα «πετάει» ένα «κόκαλο» εμείς να ορμούμε να το αρπάξουμε και να
αναλωνόμαστε σε «ασκήσεις επί χάρτου», χάνοντας πολύτιμο χρόνο και
δημιουργώντας πανικό στην κοινωνία», δήλωσε σε συνέντευξή της η Βουλευτής
Φθιώτιδας του ΠΑΣΟΚ Κατερίνα Μπατζελή.
Παρατίθενται αποσπάσματα από τη
συνέντευξη της κ. Μπατζελή
Για την
αναδιάρθρωση του Δημοσίου Τομέα
· Είναι αναγκαίο να προχωρήσουμε σε μια πλήρη
αναδιάρθρωση του κράτους. Σε ένα νέο μοντέλο διοίκησης το οποίο θα
περιλαμβάνει όχι κατ΄ ανάγκη τη μείωση του ανθρώπινου δυναμικού, αλλά τη
συνολική αλλαγή του διοικητικού μοντέλου της χώρας.
·
Δε μπορεί να υπάρχουν δέκα αρχές πληρωμών. Δε
μπορεί το κάθε υπουργείο να έχει το δικό του οργανόγραμμα.
· Από το Φεβρουάριο
του 2010 με βάση την αρχή της διαβούλευσης και της συμμετοχής των
εργαζομένων του ΥΠΑΑΤ είχαμε ανοίξει με το Γενικό Γραμματέα τον κ.
Κανελλόπουλο, το διάλογο με τους εργαζόμενους για νέο οργανόγραμμα στο ΥΠΑΑΤ, το οποίο σε συνδυασμό με τη συγχώνευση
και κατάργηση των εποπτευόμενων οργανισμών θα αποτελούσε τη νέα πυραμίδα διοικητικής οργάνωσης στο Υπουργείο.
Για κατάργηση
συλλογικών συμβάσεων εργασίας - Μείωση
κατώτατων μισθών στον ιδιωτικό τομέα
· Οι συλλογικές συμβάσεις πέραν της κατοχύρωσης σε εθνικό επίπεδο
κατοχυρώνονται και από το κοινοτικό δίκαιο. Δεν υπάρχει κοινοτικός νόμος που να μην έχει αναφορά και να μην κατοχυρώνει
τις συλλογικές συμβάσεις. Σε καμία περίπτωση μια χώρα όση πίεση και αν δεχτεί
είτε από την τρόικα είτε από τον ιδιωτικό τομέα είτε από άλλους εταίρους για
μείωση του μισθού με νόμο, δεν μπορεί να τον εφαρμόσει, διότι θα πρέπει πρώτα
να συμβαδίζει με το κοινοτικό δίκαιο που το κατοχυρώνει.
·
Εκτός εάν στο μυαλό της τρόικα είναι ο
σχεδιασμός σε ευρωπαϊκό επίπεδο να χτυπήσουν το εργασιακό κόστος. Σε καμία περίπτωση η χώρα μας δεν μπορεί να
είναι προάγγελος της αποδόμησης των συλλογικών συμφωνιών σε εργασιακό επίπεδο
και ιδίως στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος βάλλεται, ενώ ταυτόχρονα προστατεύουμε
με «νύχια και με δόντια» το δημόσιο τομέα με ανισομέρεια. Δεν γίνεται να έχουμε σε αυτή την κρίσιμη
περίοδο αφήσει απροστάτευτους και απροφύλακτους τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό
τομέα, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
·
Εάν υπάρχει μια συμφωνία μεταξύ εταίρων ας το
αποφασίσουν μεταξύ τους, διότι έχω ακούσει πολλές φορές και έχουν λοιδορηθεί οι
πρόεδροι των συνδικαλιστικών τους οργανώσεων γιατί πολλές φορές δε ζητούσαν
επαρκείς αυξήσεις των ίδιων των μισθών. Είναι αναγκαίο οι εργαζόμενοι να καταλήξουν,
όπως προκύπτει βάσει του δικαίου από τη διαδικασία διαβούλευσης, στον προσδιορισμό του ελάχιστου μισθού που θα
διευκολύνει την ένταξη νέων επιχειρήσεων στην παραγωγική διαδικασία, αλλά και
θα συμβάλει στην προστασία των εργαζομένων του κλάδου.
·
Δεν πρέπει να ξεχνούμε σε καμία περίπτωση ότι το
θέμα των εργασιακών σχέσεων είχε και τεθεί ένα χρόνο πριν. Και τότε είχαμε προσεγγίσει τις κλαδικές
συμφωνίες.
